समाजकाे अावाज२७ भदौ, कपन ,काठमाडौं / नेपाली महिलाहरुले भगवान शिवको आराधना गर्दै उल्लासपूर्वक मनाउने पर्व तीजका दिन बुढानीलकष्ठ ,नगरपालीका वडानं १० मा रहेकाे शिद्धेश्वर माहादेव मन्दिरमा अाज महिला दिदी बहिनीहरूले लगाएकाे राताे साडी तथा चाेलीले गर्दा राताम्य देखिएको छ ।
रातो सारी र गहनाले झपक्कै भएर भगवान शिवकाे दर्शनार्थ पुगेका महिला दिदी बहिनी लाइनमा बसेर शिद्धेश्वर माहादेवकाे मन्दिर दर्शन गर्दै नाचगानमा रमाइरहेका छन् । युवा पुस्ता भने अाफ्नाे माेवाइलले सेल्फी फाेटाे लीनमै रमाइरहेका देखीन्थे ।
नजीकाे तीर्थ हेला हुन्छ भनेजस्ताे देखीने शिवकाे मन्दिरमा यसपटक भने पहिले पहिलेकाे भन्दा नीकैनै घुइचाे देखीयाे दिउसाे २ः०० बजे हामी पुग्दा पनी मन्दिरमा हिन्दु धर्मालम्वी महिलाहरूकाे तेतीकै भीड देखीन्थ्याे यसपाली हजाराै महिलाहरू ले दर्शन गरीसकेकाे मन्दिर सञ्चालक समीतीका एक सदस्य ले हामीलाइ जानकारी गराउनु भयाे । विवाहित महिलाहरु पतिको दिर्घायूका लागि तथा अविवाहिता सुयोग्य वरको आशा राखी तीजको दिन पानी सम्म नपिईकन निराहार व्रत बस्ने गर्छन् । 
नेपाली हिन्दू महिलाहरूद्वारा स्वतन्त्र र आनन्दमय रूपमा मनाइने तीज अन्य धर्म र जातजातिका नेपाली महिलाहरूले पनि हर्षोल्लासका साथ मनाउन थालेका छन्। यो पर्व मुख्य रूपले नेपालभर मनाईन्छ भने भारतका केही ठाँउमा पनि मनाइन्छ।
भगवान शिवकी अर्धाङ्गीनी हिमालय पुत्री पार्वतीले भगवान शिवको स्वास्थ्य तथा शरीरमा कुनै वाधा उत्पन्न नहोस् भनेर पहिलो व्रत राखेकि थिईन् त्यो दिन यहि हरितालिका तिजको दिन थियो त्यसै दिन आजसम्महिन्दु नारीहरूले यो पर्व मनाउदै आएका छन्।
यो चाडमा माइतीले (बाबु आमा,दाजुभाइ) छोरी/चेली लाई घरमा बोलाएर मीठा-मीठा परिकार ख्वाउँछने तथा मनका भावना एवं सुखदुख साटासाट गरी एउटै ठाउँमा खाने-बस्ने चलन छ।
धार्मिक पृष्ठभुमि
हिन्दू धार्मिक ग्रन्थ अनुसार राजा हिमालयले आफ्नी छोरी पार्वतीको कन्यादान भगवान विष्णुसँग गरिदिने वचन पार्वतीलाई मन नपरे पछि आफूले मन पराएको वर पाउन जङ्गल गएर शिवजीको तपस्या गर्न थालिन्। पार्वतीले तपस्या गरेको एक सय वर्ष पूरा भइ सक्दा पनि आफूले गरेको तपस्याको फल नपाउँदा एक दिन उनले शिव लिङ्गको स्थापना गरी पानी पनी नपिईकन निराहार व्रत बसिन्।
यसरी पार्वतीको कठोर व्रतको कारण शिवजी प्रकट भई ‘चिताएको कुरा पुगोस्’ भनी आशिर्वाद दिए पछि शिव पार्वतीको विवाह हुन पुग्यो। त्यो दिन भाद्र शुक्ल तृतीयाको दिन थियो। सोही तिथीदेखि हिन्दू नारीहरूले यस दिनलाई उत्सवका रूपमा मनाउन थाले र यो तीजको रूपमा मनाउने चलन पौराणिक कालदेखि चल्दै आएको मानिन्छ।
सामजिक पृष्ठभुमि
आधुनिक समाजमा तीजको महत्वलाई जुनरूपले व्याख्या गरिए पनि यो एक पौराणिक कालदेखि चलिआएको परम्परा हो। सृष्टि र समाज चल्नको लागि पूर्वीय मान्यता अनुसार महिलाहरू विवाह पश्चात् आफ्नो श्रीमानको साथमा उसको घरमा बसी बाँकी जीवन बिताउनु पर्ने हुन्छ। यसरी आफू जन्मेको घर, माता,पिता, भाइबहिनी, इष्टमित्र र समाज चटक्क छोडी पराइघरमा जीवन विताउँदा आउने माइतिको यादलाई कमी गर्ने एउटा अवसरको रूपमा तीज पर्वको गहन महत्व रहेको छ। तीजमा महिलाहरूलाई मीठा मीठा भोजनका परिकारहरू खुवाइन्छ, नयाँ लुगा कपडा दिइन्छ।
महिलाहरूलाई पराइघरको विभिन्न जिम्मेवारी, तनाव, साथै माइतीको सम्झनाको खाडललाई कम गर्न यो पर्वको ठूलो भूमिका रहेको छ। तीजमा विवाहिता महिलाहरू आफ्नो लोग्नेको दीर्घायुको कामना गर्दै व्रत बसी नाचगान र मनोरञ्जन गर्छन् भने अविवाहिता सुयोग्य वरको आशा राखी व्रत बस्छन्। ब्रतको समयमा महिलाहरूले तीजको ब्रतकथा सुन्ने र समापनमा पूजा लगाई ब्राह्मणब्राह्मणीहरूलाई दान दक्षिणा गर्ने चलन रहेको छ। तीजको व्रत अन्य व्रत भन्दा फरक ढंगले लिइन्छ। पहिलो दिन विशेष महत्वकासाथ दर खाने गरिन्छ ।
